Gisteren hebben we voor het eerst een feestje gehouden in ons nieuwe huisje.
Voor ons natuurlijk super leuk, voor de buurman iets minder. Marcel was namelijk razend: "De politie is verwittigd!". Man, man, man, zelden iemand zo kwaad gezien...
Onze kelder was eindelijk leeggemaakt. De sporen van de vorige huurders zo goed als gewist. Eindelijk de ruimte om in onze kelder optimaal te profiteren van de bar die er is geplaatst. Paar stoelen, een tafeltje, beetje versiering, wat drank, Jerre zijn voetbaltafel en klaar waren we voor een super de max mega Halloweenfeestje!
We waren allen verkleed, de één al wat origineler dan de ander. Het feestje zelf kwam wat traag op gang, maar hoe verder de avond vorderde, hoe meer de sfeer er in kwam. Zo rond een uur of 2 was er zelfs een heuse disney-karaoke.
Iedereen heeft zich goed vermaakt, behalve één iemand: onze buurman Marcel.
Toen ik deze middag buiten kwam om een broodje te halen, hoorde ik plots achter mij: "Wast plezant gisteren?!". Ik draaide me om en realiseerde meteen wat er aan de hand was. "oei, hebben we teveel lawaai gemaakt" , vroeg ik zo onschuldig mogelijk. Wat dan volgde was een heel krachtige monoloog waar ik eigenlijk geen woord tussen kon krijgen.
"K'em godverdomme heel de nacht geen oog dicht gedaan! Tot 20 na 3 ebte lawaai zitten maken eh! Tis schandalig! De politie is verwittigd! Ben deze morgen al bij de politie geweest zenne! En de volgende keer breng ik nen deurwaarder mee! En ge gaat betalen eh! Mijn advocaat is ook al verwittigd!... blablabla"
Toen ik vervolgens op een hele vriendelijk toon zei dat hij zeker mocht klagen en dat het niet onze bedoeling was dat hij een hele nacht wakker zou liggen, merkte ik een zekere ontgoocheling op zijn gezicht. Deze man was klaar om de strijd aan te gaan! Ik vertelde dat we zouden proberen er de volgende keer rekening mee te houden, maar hij was alweer begonnen: "Ik kom net uit het ziekenhuis, en als er iets mis is dan gaan jullie betalen, ge gaat het geweten hebben, kem mijnen advocaat al gebeld eh!"
Achja, oude mensen. Van mij mag hij gerust zijn beklach eens doen. Hij moet natuurlijk wel beleefd blijven. Wij hebben hem nooit willen beledigen, dan moet hij dat ook niet doen.
Toen ik even later uit het raam stond te kijken was hij net zijn koerke aan het kuisen. Hij keek me aan, stak zijn wijsvinger op en riep "kzal ulder nog wel bij ulder kloten hebben!". Deze man is duidelijk gefrustreerd.
Dat Marcel niet de meest gemakkelijk mens is, dat wisten we natuurlijk al langer. Als iemand komt klagen omdat de tv tot half 11 opstaat en teveel lawaai maakt of zich kwaad maakt als je een fiets voor zijn gevel zet, dan weet je dat je maar beter kan oppassen.
En toch, zoveel lawaai hadden we niet gemaakt. Terwijl de meeste mensen beneden aan het feesten waren, lagen in de ruimte erboven anderen al lekker te slapen. Zij hadden duidelijk geen last van de muziek...
Goed, overlast is overlast, misschien moeten we ook maar een advocaat onder de arm nemen...
Voor ons natuurlijk super leuk, voor de buurman iets minder. Marcel was namelijk razend: "De politie is verwittigd!". Man, man, man, zelden iemand zo kwaad gezien...
Onze kelder was eindelijk leeggemaakt. De sporen van de vorige huurders zo goed als gewist. Eindelijk de ruimte om in onze kelder optimaal te profiteren van de bar die er is geplaatst. Paar stoelen, een tafeltje, beetje versiering, wat drank, Jerre zijn voetbaltafel en klaar waren we voor een super de max mega Halloweenfeestje!
We waren allen verkleed, de één al wat origineler dan de ander. Het feestje zelf kwam wat traag op gang, maar hoe verder de avond vorderde, hoe meer de sfeer er in kwam. Zo rond een uur of 2 was er zelfs een heuse disney-karaoke.
Iedereen heeft zich goed vermaakt, behalve één iemand: onze buurman Marcel.
Toen ik deze middag buiten kwam om een broodje te halen, hoorde ik plots achter mij: "Wast plezant gisteren?!". Ik draaide me om en realiseerde meteen wat er aan de hand was. "oei, hebben we teveel lawaai gemaakt" , vroeg ik zo onschuldig mogelijk. Wat dan volgde was een heel krachtige monoloog waar ik eigenlijk geen woord tussen kon krijgen.
"K'em godverdomme heel de nacht geen oog dicht gedaan! Tot 20 na 3 ebte lawaai zitten maken eh! Tis schandalig! De politie is verwittigd! Ben deze morgen al bij de politie geweest zenne! En de volgende keer breng ik nen deurwaarder mee! En ge gaat betalen eh! Mijn advocaat is ook al verwittigd!... blablabla"
Toen ik vervolgens op een hele vriendelijk toon zei dat hij zeker mocht klagen en dat het niet onze bedoeling was dat hij een hele nacht wakker zou liggen, merkte ik een zekere ontgoocheling op zijn gezicht. Deze man was klaar om de strijd aan te gaan! Ik vertelde dat we zouden proberen er de volgende keer rekening mee te houden, maar hij was alweer begonnen: "Ik kom net uit het ziekenhuis, en als er iets mis is dan gaan jullie betalen, ge gaat het geweten hebben, kem mijnen advocaat al gebeld eh!"
Achja, oude mensen. Van mij mag hij gerust zijn beklach eens doen. Hij moet natuurlijk wel beleefd blijven. Wij hebben hem nooit willen beledigen, dan moet hij dat ook niet doen.
Toen ik even later uit het raam stond te kijken was hij net zijn koerke aan het kuisen. Hij keek me aan, stak zijn wijsvinger op en riep "kzal ulder nog wel bij ulder kloten hebben!". Deze man is duidelijk gefrustreerd.
Dat Marcel niet de meest gemakkelijk mens is, dat wisten we natuurlijk al langer. Als iemand komt klagen omdat de tv tot half 11 opstaat en teveel lawaai maakt of zich kwaad maakt als je een fiets voor zijn gevel zet, dan weet je dat je maar beter kan oppassen.
En toch, zoveel lawaai hadden we niet gemaakt. Terwijl de meeste mensen beneden aan het feesten waren, lagen in de ruimte erboven anderen al lekker te slapen. Zij hadden duidelijk geen last van de muziek...
Goed, overlast is overlast, misschien moeten we ook maar een advocaat onder de arm nemen...
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten